DENKEN OVER BEELDENDE KUNST
Omdat ik er nog niet uit ben, is het lastig mijn kunstopvatting te beschrijven. 'Ik wil werk maken voor boven de bank,' dacht ik vroeger. 'Het moeten dingen worden die veel mensen mooi vinden.' Dat wil ik nog steeds maar er is meer. Wat is overigens 'mooi'? Schoonheid is op zich al een enorm rekbaar en veranderlijk begrip. Ook iets lelijks kan 'mooie' kunst opleveren. Misschien moet kunst op een bepaald moment juist lelijk zijn. En waarom zou ik geen dingen alleen voor mezelf maken? Ik houd er voorlopig dus meer kunstopvattingen op na.
Ik heb van tevoren nooit een duidelijk beeld van wat ik maken wil. Concrete onderwerpen of abstracte ideeën moeten hun lelijke, vreemde of mooie geheimen nog prijsgeven. Mijn filosofie is: afwijken van wat je op het eerste gezicht ziet of denkt. Wat volgt is een zoektocht via niet zelden een gevecht met de teken- en schildermaterie. De uitkomst is altijd onzeker. Er kan iets harmonieus, straks, heftigs of absurds uit komen; of gewoon helemaal niets.